wczasy, wakacje, urlop
09 November 2011r.
Kołobrzeg
Miasto turystyczno-wczasowe przy ujściu Parsęty do Bałtyku. W Kołobrzegu zaczyna się "Koszaliński Szlak Nadmorski" i dawiny szlak "Solny", przechodzi szlak "Wybrzeża" oraz kończy się kajakowy szlak rzeką Parsętą. Miejscowość położona na płacie moreny dennej, otoczonej terenami podmokłymi w strefie chronionego krajobrazu. Pas wzniesień utrwalonego wału wydmowego stanowi naturalną osłonę od wiatrów północnych. Kołobrzeg posiada jedną z piękniejszych plaż na Środkowym Wybrzeżu.
Specyficzny mikroklimat, źródła solankowe oraz pokłady borowiny zadecydowały o intensywnie rozwijającej się uzdrowiskowej funkcji miasta. Duża zawartość jodu, sodu, chloru i innych pierwiastków stanowi wyjątkowo sprzyjające warunki do aeroterapii, szczególnie w pasie nadmorskim do 600 m. Okres letni charakteryzuje się największą zawartością aerosolu w powietrzu oraz największym nasłonecznieniem na Środkowym Wybrzeżu. Kołobrzeg posiada źródła solanki z domieszką chloru, bromu, kwasu węglowego, siarki i wapnia. Solanki kołobrzeskie o 9-krotnie większej mineralizacji w porównaniu z wodą morską, stosowane są do kąpieli leczniczych, inhalacji, a po wysyceniu C02 i rozcieńczeniu — także jako wody pitne. Malowniczo położony na wydmach park miejski jest miejscem wypoczynku dla przebywających w uzdrowisku kuracjuszy.
Dzieje Kołobrzegu sięgają VII w. Grodzisko słowiańskie z IX w. stwierdzone zostało na terenie PGR Budzistowo (Stary Kołobrzeg), oddalonego 1,5 km od centrum obecnego miasta. W 1000 r. Bolesław Chrobry założył tutaj biskupstwo polskie. Życie gospodarcze Kołobrzegu od początku jego istnienia, było związane z morzem (handel, rybołówstwo, rzemiosło).
Prawa miejskie uzyskuje w 1255 r. Eksploatację solanek prowadzono w Kołobrzegu od najdawniejszych czasów, natomiast od wieku XIV warzenie soli jest jedną z podstawowych dziedzin gospodarki miasta. W następnych latach miasto należało do biskupów Kamieńskich i rozpoczął się okres germanizacji ludności słowiańskiej. Od połowy XVII w. Kołobrzeg należał do Prus; pełnił rolę twierdzy. W XVIII w. i na początku XIX w. miasto było wielokrotnie oblegane i w dużym stopniu zniszczone.
W okresie międzywojennym dzięki solankom i rozbudowie łazienek miejscowość stała się dużym kąpieliskiem nadmorskim. Pierwszy Zakład Kąpieli Morskich powstaje już w 1803 r. W roku 1913 liczba kuracjuszy i wczasowiczów w Kołobrzegu dochodziła do 30 tysięcy, przy czym około 30% stanowili kuracjusze zagraniczni. W czasie działań wojennych miasto zostało w około 90% zniszczone. Wyzwolone 18.111.1945 r.
Obecnie Kołobrzeg jest czwartym co do wielkości portem w Polsce oraz siedzibą przedsiębiorstwa armatorskiego pod nazwą Polska Żegluga Bałtycka. W gestii Przedsiębiorstwa Państwowego "Uzdrowisko Kołobrzeg" jest działalność uzdrowiskowo-lecznicza. Uzdrowisko w 1976 r. posiadało 14 ujęć mineralnych, z których tylko 3 są eksploatowane (480 m3/doba). Borowiny stanowiące drugie podstawowe tworzywo lecznicze zajmują powierzchnię 92,1 ha (około 2 min m8). Dysponuje ono rozbudowaną bazą sanatoryjną. Rozwinięte jest również zakładowe lecznictwo uzdrowiskowe. Ogółem baza sanatoryjno-lecznicza liczy około 4 tys. łóżek. Uzdrowisko ściągnie liczbę 15—16 tys. łóżek oraz zagospodarowany zostanie park, tereny rekreacyjne i plaża.
Kąpiele słoneczne i mineralne, masaże, natryski, okłady borowinowe i inne zabiegi sprzyjają leczeniu schorzeń dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, chorób układu nerwowego, ruchowego itp. Na uwagę zasługuje nowoczesne budownictwo uzdrowiskowe, charakteryzujące się ciekawą architekturą i kompozycją przestrzenną.
Kołobrzeg jest siedzibą administracji miejskiej; liczy 32 tys. mieszkańców.
Jako najważniejsze zabytki w Kołobrzegu należy wymienić:
— grodzisko wczesnośredniowieczne z VII—XIII w. oraz kościół gotycki odbudowany w 1958—59 r. w Budzis-towie,
— kolegiata gotycka wraz z jej cennymi obiektami gotyckimi (stalle, brązowa chrzcielnica, żyrandole, ołtarze itd.) — ul. Katedralna,
— gotycka kamieniczka z XVI w., ul. Gierczak 5,
— baszta prochowa z XV w., ul. Dubois,
— pałac klasycystyczny, ul. Lenina 13,
— ratusz neogotycki z początku XIX w.,
— fortyfikacje (zespół z lat 1630—1807) w różnych punktach miasta,
— latarnia morska wybudowana w 1945 r. na forcie z XVII w.
Na uwagę zasługuje również:
.78
— rezerwat florystyczny "Solnisko" (roślinność solnisko-wa i słone źródełka),
— port rybacki i handlowy,
— Pomnik Zaślubin z Morzem, dzieło Wiktora Tołkina
Muzea i wystawy stałe
Muzeum Oręża Polskiego, ul. Lenina 13, tel. 20-91.
— "Ekspozycja Plenerowa Broni i Sprzętu Ciężkiego", ul. Gierczak 5, tel. 30-60, czynna codziennie od 8.00 do 20.00.
— "Ekspozycja "Dzieje Kołobrzegu", ul. Lenina 13, tel. 20-91, czynna codziennie od 9.00 do 14.30, we wtorki od 13.00 do 19.00.
— Wystawa "Pradzieje Ziemi Kołobrzeskiej" — Budzis-towo — kościół św. Jana, czynna tylko w sezonie (1VI—30IX) codziennie od 9.00 do 14.00 a w niedziele od 8.00 do 14.00.
Komunikacja
— Dworzec PKP, limie z bezpośrednim połączeniem: Gdańsk, Szczecin, Po